yürümeye başlayan çocuklar yardımsız dağınıktır. Dört renk parmak boyası satın aldığımda ne düşündüğüm hakkında hiçbir fikrim yok.
Bitmemiş çamaşır odamda en üst rafta, onu kullandığım yerdeki en üst rafta, onu kullanıyordum. Değil.
Sonra onu boya olarak kullanmama fikrine sahiptim, ancak bir çizim aracı olarak çok daha fazlası ve birdenbire birdenbire hiç dağınık olmadı. Yıkamak için boya fırçaları yok. Süngerim yok, her şey. Tekrar yaparım bile.
Çocuklarım kocamla çıkarken, her biri birincil renklerin iki paraziti olan iki plastik placemats koydum. Bir kalem olarak kullanmak için Q-ipuçları teklif ettim ve çantalara yerinde bantlamıştım. Brookstone’da gördüğünüz zen panolardan biri gibidir.
Placemats renkli olduğundan, boyanın görünür olacağı için torbaların arkasına bir parça beyaz kağıt parçası koymak zorunda kaldım.
Üzerinde çizim oldukça tatmin edicidir ve satırlarını görüntülemeyi seven çocuklar görünür ve boya dağıldığı kadar kaybolur.